Μπουένος Αϊρες: Έρωτας με την πρώτη ματιά.

---

Μπουένος Αϊρες: Έρωτας με την πρώτη ματιά. Ταξιδεύουμε στην πρωτεύουσα της Αργεντινής και καταγράφουμε ένα προς ένα όλα όσα πρέπει να κάνει, να δει και να ζήσει κάθε ταξιδιώτης που θα βρεθεί στην υπέροχη αυτή πόλη. Ζωντανές συνοικίες, χρώμα και γκράφιτι παντού, χαμόγελα που χαρίζονται απλόχερα,

 μελαγχολικές αργεντίνικες μελωδίες και τάνγκο στη μέση του δρόμου, λάγνες ματιές, γεύσεις που σε στέλνουν στον παράδεισο, αρωματικός καφές, καραμέλα και παγωτό κάτω από τον καυτό ήλιο ή ηλιοθεραπεία στα πάρκα.

 

 

Αμέτρητα μικρά στιγμιότυπα αποτυπωμένα στη φωτογραφική μηχανή, στη μνήμη, μα κυρίως στην καρδιά. Η γενέτειρα του Μπόρχες είναι κάτι πολύ παραπάνω από απλώς ερωτεύσιμη. Αλλά ας τα πάρουμε απ' την αρχή.

Νύχτα Παρασκευής, λίγο μετά τη μία και πίσω από το τζάμι του ταξί, τα αναρίθμητα φώτα και η κίνηση στους δρόμους μαρτυρούν πως το Μπουένος Aϊρες κοιμάται αργά. Διασχίζοντας τις κεντρικές οδικές αρτηρίες με προορισμό το ξενοδοχείο μας στο Παλέρμο Σόχο, η αρχιτεκτονική των κτιρίων θυμίζει έντονα Ευρώπη και μαγνητίζει το βλέμμα. Καθώς πλησιάζουμε, παρέες νεαρών βγαίνουν απ' τα μπαρ, φωνές και γέλια αντηχούν και η συνοικία αποκαλύπτεται. Το ταξί σταματά μπροστά στη φωτεινή τζαμαρία, η γλυκιά ρεσεψιονίστ μάς υποδέχεται με χαμόγελο και, λίγα λεπτά αργότερα, ο Μορφέας και τα κλινοσκεπάσματα μας αγκαλιάζουν. Ονειρεύομαι ήδη την επόμενη ημέρα.

1. Μικροσέντρο: η καρδιά της πόλης

Επειτα από μια ομελέτα λαχανικών και μερικά κρουασάν με dulce de leche -απολαυστική καραμέλα- για να πάρουμε δυνάμεις, η εξερεύνηση της πόλης ξεκινά. Από το άρτιο συγκοινωνιακό δίκτυο, όπως θα αποδειχθεί τις επόμενες ημέρες, επιλέγουμε το μετρό και μετά μια σύντομη διαδρομή βρισκόμαστε στο κέντρο της πόλης. Μνημεία-σταθμοί, μουσεία και καθεδρικοί ναοί, κεντρικές λεωφόροι πλαισιωμένες από επιβλητικά κτίρια· κάθε βήμα και στάση. Η καρδιά της πόλης είναι αναμφισβήτητα η plaza de Mayo, η πιο ιστορική πλατεία, που υπήρξε το κέντρο πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων ολόκληρης της Αργεντινής. Στη μέση της, ανάμεσα σε τροπικούς φοίνικες, βλέπουμε την Πυραμίδα του Μαΐου, που χτίστηκε το 1811 και σηματοδότησε την ανεξαρτησία της Αργεντινής από την Ισπανία. Απέναντι στέκει επιβλητικός ο μητροπολιτικός καθεδρικός ναός, με εντυπωσιακά βιτρό και αγάλματα στο εσωτερικό του. Ανηφορίζοντας, κατά μήκος της λεωφόρου Corrientes, ανακαλύπτουμε βιβλιοπωλεία, θέατρα, σινεμά και καφετέριες, για να καταλήξουμε στην plaza Lavalle και στη διάσημη όπερα, το Teatro Colon. Με ύψος 67 μέτρα, ο οβελίσκος δεσπόζει στη συμβολή των λεωφόρων 9 de Julio και Corrientes, ενώ ο πολυσύχναστος πεζόδρομος της Florida συγκεντρώνει δεκάδες εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια και καφέ.

Ενας από τους πιο εύκολους και ξεκούραστους τρόπους για να ξεναγηθεί κανείς σε όλα τα αξιοθέατα της πόλης είναι τα τουριστικά λεωφορεία του κέντρου, με αφετηρία τη Florida, κι ένα συμβολικό αντίτιμο. Με αυτό τον τρόπο αποκτάς μια συνολική εικόνα της πόλης και κερδίζεις χρόνο, ώστε να εστιάσεις και να περπατήσεις στη συνέχεια στα μέρη που σου τραβούν το ενδιαφέρον.

2. Σαν Τέλμο: η μποέμ πλευρά της πόλης

Το Σαν Τέλμο έχει τη φήμη του φύλακα των παραδόσεων της πόλης. Αρκούν μόλις μερικές ματιές καθώς περπατάς στα σοκάκια του, για να αντιληφθείς το γιατί: οι λιθόστρωτοι δρόμοι, οι σαγηνευτικές προσόψεις των παλιών αρχοντικών -κάποιες ετοιμόρροπες πια-, οι ήχοι του τάνγκο την ώρα που υπαίθριοι χορευτές δίνουν τη δική τους παράσταση και μια αίσθηση ανεξήγητης νοσταλγίας, για ένα παρελθόν που δεν έζησες. Η επιδημία του κίτρινου πυρετού που έπληξε την πόλη το 1871 ανάγκασε τους κατοίκους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, τα οποία στη συνέχεια μετατράπηκαν σε φτηνές κατοικίες για τους μετανάστες, που έφταναν κατά χιλιάδες στο Μπουένος Αϊρες.

Μέχρι σήμερα το Σαν Τέλμο παραμένει γειτονιά της εργατικής τάξης, ωστόσο η μοναδική αρχιτεκτονική και η αναμφισβήτητη γοητεία του προσελκύουν φοιτητές, καλλιτέχνες και ταξιδιώτες. Περπατώντας στην Ντεφένσα, έναν από τους κεντρικούς δρόμους του μικρού προαστίου, τα παρατεταγμένα παλαιοπωλεία, τα καταστήματα με αντίκες και γκραβούρες σε προσκαλούν σε ένα ταξίδι στο χθες, ενώ εδώ φιλοξενούνται και τα πιο φημισμένα tango shows της πόλης. Κάθε Κυριακή, επίσης, η γειτονιά αλλάζει, καθώς κατά μήκος της Ντεφένσα ώς την plaza Dorrego στήνεται ένα μεγάλο παζάρι. Παλιά γραμμόφωνα και μαγειρικά σκεύη ποζάρουν δίπλα σε χειροποίητα κοσμήματα και παραδοσιακά πόντσος, την ώρα που δεκάδες μουσικοί αφηγούνται με τις κιθάρες τους αργεντίνικες ιστορίες, προσελκύοντας γύρω τους ορδές τουριστών. Υπό άλλες συνθήκες, οι λέξεις που θα περιέγραφαν ένα τέτοιο παζάρι θα ήταν μάλλον συνωστισμός και βαβούρα, μα, αν περπατήσεις στο Σαν Τέλμο, δεν μπορείς παρά να το βιώσεις σαν μια μεγάλη γιορτή. Κι όταν οι μικροπωλητές ξεστήνουν τους πάγκους και μαζεύουν τις πραμάτειες, μια γλυκιά μελαγχολία σερβίρεται μαζί μ' έναν αρωματικό café con leche στα μικρά καφέ της πιο ρομαντικής συνοικία του Μπουένος Αϊρες.

3. Λα Μπόκα: χρώμα ίσον συναίσθημα

«Στην Μπόκα αγαπάμε με πάθος», μας φωνάζει -αν δεν με απατούν τα μάλλον μέτρια ισπανικά μου- με μια γερή δόση περηφάνιας ο χαμογελαστός ψαρομάλλης παππούς, πριν ακουμπήσει στα χείλη του την κούπα με το αχνιστό μάτε (το παραδοσιακό αφέψημα των Αργεντινών). Είναι η εξήγηση που θέλει να μας δώσει ως απάντηση στα επιφωνήματα θαυμασμού και στα αλλεπάλληλα κλικ της φωτογραφικής μηχανής, καθώς διασχίζουμε την πιο πολύχρωμη συνοικία της πόλης. Τα κτίσματα, φτιαγμένα από ξύλο και αλουμίνιο, είναι βαμμένα σε έντονα χρώματα, μια παράδοση που έφεραν στην περιοχή οι μετανάστες από τη Γένοβα, οι οποίοι συνήθιζαν να βάφουν τα σπίτια τους με τις μπογιές που περίσσευαν από τις βαφές των πλοίων. Ο πιο χαρακτηριστικός δρόμος της συνοικίας, το Καμινίτο, «ανακαλύφθηκε» από τον διάσημο καλλιτέχνη της Μπόκα, Benito Quinquela Martin, ο οποίος ζωγράφιζε στους τοίχους των σπιτιών σκηνές από την καθημερινή ζωή, θυμίζοντας λίγο τον «δικό μας» Θεόφιλο. Περίπου στα μέσα του πεζοδρόμου θα συναντήσουμε ένα παζάρι με έργα τέχνης, ενώ μια στάση σε ένα από τα παραδοσιακά καφενεία της περιοχής θεωρείται επιβεβλημένη.

4. Η εμπειρία της Λα Μπομπονέρα

Οι κάτοικοι της Μπόκα, κυρίως εργάτες και βιοπαλαιστές, φημίζονται για την έντονη ιδιοσυγκρασία τους αλλά και για την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο και την ομώνυμη ομάδα. Η πραγματική καρδιά της Μπόκα, λοιπόν, χτυπάει στη «Λα Μπομπονέρα», κάτι που ακόμα και ένας μη φίλαθλος, σαν τη γράφουσα, διαπιστώνει κιόλας από το πρώτο λεπτό. Η επιμονή των ντόπιων, άλλωστε, δεν αφήνει περιθώρια για αντιρρήσεις: «Πρέπει οπωσδήποτε να παρακολουθήσετε έστω και έναν αγώνα της ομάδας». Ετσι κι έγινε. Τα εισιτήρια τα κλείσαμε μέσω ξενοδοχείου και περίπου τρεις ώρες πριν από τον αγώνα ήρθε και μας παρέλαβε ειδικό πουλμανάκι για να μας μεταφέρει στο θρυλικό γήπεδο. Τουριστική επιλογή μεν, οπωσδήποτε όμως ασφαλής, καθώς η Μπόκα το βράδυ δεν θεωρείται ιδιαίτερα... φιλική προς τους επισκέπτες.

Κατά τ' άλλα, στη διαδρομή μάς μοίρασαν φυλλάδια με τα συνθήματα της ομάδας αλλά και την αγγλική μετάφρασή τους, για να είμαστε προετοιμασμένοι. Οσο για το γήπεδο, χτισμένο το 1940, ήταν κατάμεστο, μολονότι ο αγώνας δεν ήταν κρίσιμος. Τα τραγούδια, τα τύμπανα και οι χοροί στις εξέδρες αρχίζουν πριν ακόμα ο διαιτητής σφυρίξει την έναρξη του αγώνα και μετά απλώς... δεν σταματούν ποτέ. Στα τέσσερα γκολ που σκόραρε η Μπόκα στα δίχτυα της Τζιμνάσια ντε λα Πλάτα, νομίζαμε πως το γήπεδο θα γκρεμιστεί από τα χοροπηδητά. Πάθος, ενθουσιασμός, παλμός, φωνές που ενώνονται σε μία, κι ένας ποδοσφαιρικός αγώνας που μετατράπηκε ξαφνικά σε μια από τις πιο δυνατές εμπειρίες που προσφέρει αυτή η πόλη.

5. Ρετίρο και Ρεκολέτα: ραντεβού με την ελίτ

Δύο περιοχές που συνορεύουν μεταξύ τους και βρίσκονται πλησίον του κέντρου. Εδώ κατοικεί, κάνει τις αγορές της και, φυσικά, πίνει το καπουτσίνο της η υψηλή κοινωνία του Μπουένος Αϊρες. Στο Ρετίρο τα κτίρια μαρτυρούν τις προσπάθειες των ευκατάστατων Πορτένιος (έτσι ονομάζονται οι κάτοικοι του Μπουένος Αϊρες) στα τέλη του 19ου αιώνα να μετατρέψουν την περιοχή σε μια εκδοχή του Παρισιού. Στην καρδιά της αριστοκρατικής συνοικίας απλώνεται η καταπράσινη πλάζα Σαν Μάρτιν, περιστοιχισμένη από μεγαλοπρεπή κτίσματα που παραπέμπουν σε παλάτια και φιλοξενούν γκαλερί επίπλων, έργων τέχνης και δημιουργιών από ασήμι.

Περπατώντας προς το Βορρά, φτάνουμε στη Ρεκολέτα. Εστιατόρια και καφέ που αποπνέουν την πολυτέλεια παλαιότερων εποχών, με σερβιτόρους που επιμένουν να φορούν παπιγιόν, αμέτρητες γκαλερί, διάσημοι οίκοι μόδας και μπουτίκ ανερχόμενων σχεδιαστών δίνουν το στίγμα του προαστίου. Η Ρεκολέτα, όμως, φιλοξενείται σε κάθε τουριστικό οδηγό της πόλης κυρίως για το διάσημο νεκροταφείο της. Χτισμένο στους κήπους ενός μοναστηριού του 18ου αιώνα, αποτελεί ένα από τα κορυφαία αρχιτεκτονικά μνημεία της χώρας και κρύβει πίσω από τους ψηλούς του τοίχους ολόκληρη την ιστορία της σύγχρονης Αργεντινής. Εδώ βρίσκεται και ο τάφος της Εβίτα Περόν.

6. Παλέρμο Σόχο και Παλέρμο Χόλιγουντ: σε τρελά κέφια

Το Παλέρμο είναι το μεγαλύτερο σε έκταση προάστιο του Μπουένος Αϊρες και μάλλον το πιο πράσινο. Λόγω μεγέθους είναι αρκετά ανομοιογενές, ενώ χωρίζεται σε υπο-γειτονιές. Μία από αυτές, το Παλέρμο Σόχο, έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια σε μια από τις πιο ανερχόμενες περιοχές της πόλης και στην πιο «δραστήρια» μετά τη δύση του ηλίου. Σούσι μπαρ δίπλα σε πολυχώρους τέχνης, χαλαρά μοχίτο και μπίρες στην plaza Cortazar, έθνικ κουζίνες κατά μήκος των οδών Thames και Borges και ολόκληρη η περιοχή πλημμυρίζει από κόσμο. Παρέες φοιτητών που αναμειγνύονται με μποέμ φυσιογνωμίες ηλικιωμένων, καλλιτέχνες, χορευτές αλλά και τουρίστες συνθέτουν ένα εναλλακτικό μωσαϊκό στην πιο ζωντανή πλευρά της πόλης - που συνηθίζει να βγαίνει για φαγητό αργά και να πηγαίνει για ύπνο νωρίς το πρωί. Τα απογεύματα στο Παλέρμο Σόχο μπορείτε να περιπλανηθείτε στους σκιερούς δρόμους αναζητώντας vintage θησαυρούς και δερμάτινα αξεσουάρ στα ατελιέ τολμηρών νέων σχεδιαστών αλλά και στις πρωτοποριακές art galleries. Εξαιρετικά πιθανό κατά τη διάρκεια της περιπλάνησής σας, κυρίως στα μεγάλα πάρκα του Παλέρμο, να συναντήσετε και τους γνωστούς πια passeaperros ή αλλιώς περιπατητές σκύλων(!), οι όποιοι αναλαμβάνουν με αμοιβή να βγάλουν βόλτα τα αγαπημένα κατοικίδια των πολυάσχολων Πορτένιος. Το εντυπωσιακό είναι πώς καταφέρνουν να κουμαντάρουν με μαεστρία, όχι έναν ούτε δύο, αλλά έως και δέκα σκύλους συγχρόνως!

Βορειότερα του Παλέρμο Σόχο, το Παλέρμο Χόλιγουντ πήρε το όνομά του από τα τηλεοπτικά στούντιο που βρίσκονται στην περιοχή. Θεωρείται ό,τι πιο επίκαιρο στη βραδινή διασκέδαση του Μπουένος Αϊρες, με επιλογές από ενδιαφέρουσες μέχρι υπερβολικά… μοδάτες!

7. Πουέρτο Μαδέρο: εταιρική θέα… αφ' υψηλού

Χτισμένο στην ανατολική πλευρά της πόλης, το παλιό λιμάνι λειτούργησε για λίγα μόλις χρόνια, από το 1882 ώς το 1898, καθώς δεν επαρκούσε για να ανταποκριθεί στις αυξημένες ναυτιλιακές ανάγκες. Απαρτίζεται από τέσσερις γιγάντιες τσιμεντένιες προβλήτες, στη μέση των οποίων κυλάει αργά ο, επονομαζόμενος και «ακίνητος ποταμός», Rio de la Plata. Σήμερα η περιοχή έχει μεταμορφωθεί στον παράδεισο του... γιάπη! Πανύψηλοι ουρανοξύστες που φλερτάρουν με τον ήλιο, επιβλητικά κτίρια από γυαλί και μέταλλο και εντυπωσιακές σύγχρονες κατασκευές φιλοξενούν επαγγελματικούς χώρους, γραφεία εταιρειών και μοντέρνα διαμερίσματα. Εντυπωσιακό αξιοθέατο, που συνεπάγεται στάση για φωτογραφία, η κατάλευκη «Γέφυρα της Γυναίκας», δημιουργία του φημισμένου Ισπανού αρχιτέκτονα Σαντιάγο Καλατράβα!

Είναι ήδη μεσημέρι και τα αμέτρητα εστιατόρια και καφέ παραπλεύρως του ποταμού έχουν πλημμυρίσει από «γραβάτες» και «τακούνια», που κάνουν lunch break. Ξαφνικά το βλέμμα μου πέφτει ασυναίσθητα σε μια παρέα καλοντυμένων νεαρών που λιάζονται σε ένα από τα παγκάκια με θέα το ποτάμι, έχοντας στερεωμένα στα πόδια τους τάπερ φαγητού. Και δεν καταφέρνω να συγκρατήσω ένα χαμόγελο, καθώς στο μυαλό μου στριφογυρίζουν τα λόγια της κλασικής Ελληνίδας μάνας: «Το σπιτικό φαγητό δεν συγκρίνεται»!

http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_taxworld_1_19/11/2010_365245