" ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΜΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΑ έως ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ και από ώρα 09:00 π.μ. έως 04:00 μ.μ. ''

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Καλὴν ἐπ-Ἀνάστασιν Ἕλληνες!

Quantcast

μέρες πο εναι, επα ν κάνω μίαν εχ σ σους ορτάζουν. εχ μου; τίτλος. Τ μοιράστηκε μαζί μου νας φίλος πρ νς τους. ταν καλ εχή. Σ λθος στιγμ μως…
Τί ζομε; Κα πς ζομε; Ο περισσότεροι νθρωποι γύρω μας εναι σχεδν μουδιασμένοι. Κρυμμένοι μέσα στος αυτος τους, ναζητον π τος λλους, τος ποιους λλους, ν κάνουν κάτι. ,τιδήποτε! Ν φωνάξουν, ν γιουχάρουν, ν φτύσουν, ν πετάξουν παπούτσια, γιαούρτια, καφέδρες, τομτες κα κολοκυθάκια. Τώρα τελευταα κα πρσα! Κάτι τέλος πάντων ν κάνουν ο λλοι! 
λοι ο λλοι μως! χι μες! μες δν γίνεται ν κάνουμε κάτι, διότι φταμε! Κι ατ μς γεμίζει νοχές!  
Φταμε πρτα π λα γιατ τος ψηφίσαμε! Διότι τος πιτρέψαμε τόσες δεκαετίες ν μς κβιάζουν κα ν κτίζουν πελατειακς σχέσεις μαζί μας. Διότι τος νεχθήκαμε στν κομπίνα τους κα δν τος καταγγείλαμε! Διότι πίσω π τν νοχή μας ταν δειούλα γι τ ξοχικό, διορισμς το κανακάρη μας, τ κόψιμο το προστίμου π τν φοριακό. 
Φταμε γιατ ταν εδαμε τν πατεώνα γείτονα ν καταπατ τ χωράφι το διπλανο του, κουνήσαμε τ κεφάλι! Δν καταπατοσε τ δικό μας χωράφι! λλ κα σ κάποιες περιπτώσεις πο κατεπάτησε κα τ δικό μας χωράφι, πάλι τν σκασμό βγάλαμε. Πο ν τρέχουμε τώρα; Τόσα ξοδα; Τόσες στορίες; 
Φταμε διότι ταν μς προσπέρασε ὡς σφαίρα  τυπκος μ τν ΠΟΡΣΕ, πο το εχε γοράσει μπαμπάς, δν τν καταγγείλαμε. Κι ς ξέραμε πς μερικ χιλιόμετρα παρακάτω διος τυπκος θ λιωνε στν σφαλτο να νήλικο. κόμη κι ταν τν εδαμε ν τ κάν, πάλι σιωπήσαμε. Ν μν μπλέξουμε. Ν μν νακατευτομε. 
Φταμε γιατί ταν καιγόταν τ δσος πίσω π τ σπίτι μας, δν πιάσαμε ναν κουβ μ νερ γι ν τ σβήσουμε. Κι χι μόνον περιμέναμε π λους τος λλους ν λθουν κα ν μς σώσουν τ σπίτι, λλ δν κάναμε κν τν κόπο ν μαζέψουμε τ δικά μας σκουπίδια π ατ τ δικό μας δσος. 
Φταμε γι τ πάντα! Φταμε πο πάρχουμε! Πο ναπνέουμε! Πο δηγομε! Πο προστατεύουμε τ παιδιά μας! 
Φταμε γι λα….
τσι πιστεύουμε! λλ εναι τσι;
ταν πάρς να παιδάκι κι ρχίσς ν τ διδάσκς πς κόσμος εναι φτιαγμένος γι δυνατούς…. Γι τος πονηρούς… Γι τος γλύφτες…. Τί καταλήγεις ν χς πράξ;  Θ παραδόσς ναν νθρωπο συνειδητοποιημένο στν κοινωνία ναν φουκαρ; ναν φουκαρ πο θ προσπαθήσῃ ν κλέψ κάτι λίγα κι ατς, γι ν μν πεινάσ πο θ κάθεται πάντα στν γωνία του κα θ τρώ καρπαζις π λους σους κλέβουν κάτι λίγα ἠ καὶ πολλά….
, λοιπόν, ατ τ παιδί, πο τ κανες φουκαρ, δν φταίει γι τίποτα. Γι τ μόνο πο φταίει εναι γι τν μ συνειδητοποίησι τν κανοτήτων του. Σ ατ φέρει κάποιαν εθύνη. λλ φρόντισε κπαιδευτής του κα γι τοτο! Το γέμισε τ μυαλ λσπες κα ξερατά! Μ ποτέλεσμα, τ παιδί, πο κατήντησε φουκαρς, κα θεωρητικς θ πρεπε ν σκέπτεται, στοιχειωδς πάντα, χι μόνον ν μν μπορ ν προσλάβ τς πληροφορίες, λλ κόμη κι ἐὰν τ καταφέρ, ν τς φιλτράρ μέσα π διαφόρων χρωμάτων άλους. Κόκκινα, κίτρινα, πράσινα χρώματα, μπαίνουν νάμεσα στ μυαλ του κα στν πληροφορία, γι ν καταλήξ πληροφορία  μία νοστη σούπα! 
Σοπες μυαλά λοιπόν; Μλλον! Σοπες μυαλά, τρόποι σκέψεως, συμπεριφορν…
Κα βλέπεις κάποιον φουκαρ πο ποτ δν κλεψε τίποτα π ποθενά, ν ασθάνεται νοχικ, διότι βγαλε δεύτερο παράθυρο στ καλύβι του. Δν ντιλαμβάνεται πς τ παράθυρα πιβάλλονται κα πς πολιτεία πρεπε ν τ πριμοδοτ!  
Βλέπεις κάποιον λλον φουκαρ ν ασθάνεται νοχικά διότι δν κοψε πόδειξι στν πελάτη του. Κα σως καλς ν ασθάνόταν νοχικά ταν θ εχαμε μίαν ενομουμένη πολιτεία… ταν μως κπαιδευτς (πολιτεία) χει διδάξει τν κλοπή, τότε γι ποιάν κλοπ πάρχει νοχή; Τν κλοπ το κλέψαντος στν κλέπτη; 
Βλέπεις σιωπηλος νθρώπους, σκυμμένους, προσκυνημένους, στριμωγμένους στν γωνία… Σ κάποια γωνία.. λο γωνία κι νοχή… 
λοιπόν ρκε! Τέλος! Δν γεννηθήκαμε γι τέτοιους όλους! 
Ἀλλὰ μᾶς ἔμαθαν νὰ τοὺς παίζουμε! Ὄχι τώρα… Ἀπὸ τότε ποὺ πρὸ ἑκατοντάδων ἐτῶν κάποιοι ἔγιναν «κύριοι κι ἀφέντες» μας… Ποὺ κατάφεραν νὰ ἀποκτήσουν δικαίωμα ζωῆς καὶ θάνάτου ἐπάνω μας. Κι ἀπὸ τότε μᾶς ἐκπαιδεύουν γιὰ νὰ καταλήξουμε φουκαρᾶδες. Δύο εἰδῶν φουκαρᾶδες. Ἀπόλυτοι φουκαρᾶδες. Καὶ λίγο φουκαρᾶδες. Ὑπάρχει κι ἕνα τρίτο εἶδος, οἱ φουκαρᾶδες μὲ πτυχίο! Αὐτοὶ δὲν πιάνονται! Αὐτοὶ ἦταν ἄριστοι μαθητὲς καὶ πῆγαν γιὰ ἰδιαίτερα μαθήματα στὸ τμῆμα ἐκπαιδεύσεως. Κι ἔγιναν ἐκπαιδευστὲς φουκαράδων. Δῆλα δή, κάτι σὰν ὑπεργολᾶβοι τῆς ἐξουσίας.
Ἐμεῖς εἴμαστε τὸ ζητούμενον. Ἐμεῖς οἱ «φουκαρᾶδες»…
Μοῦ ἔλεγε φίλος οἰκονομολόγος πρὸ καιροῦ, πὼς ἐὰν ὑπῆρχε σωστὴ κατανομὴ πλούτου, ἀπὸ τὶς πολιτεῖες πρὸς τοὺς πολίτες, θὰ ἔπρεπε οἱ ἄνθρωποι νὰ μὴν ἐργάζονται περισσότερο ἀπὸ 3-4 ὥρες ἡμερησίως, καὶ μόνον γιὰ δύο ἢ τρεῖς ἡμέρες τὴν ἑβδομάδα. Τί θὰ σήμαινε αὐτό; Ἐλευθερία χρόνου γιὰ σκέψι καὶ γιὰ ὅσα χρειάζεται πραγματικῶς ὁ ἄνθρωπος. Θὰ σήμαινε ὅμως καὶ κάτι ἀκόμη. Πὼς δὲν θὰ ὑπῆρχαν ποὐθενὰ δοῦλοι! ΠΟΥΘΕΝΑ!!!! Οὔτε καὶ φουκαρᾶδες..
Γιὰ ἐτοῦτο καὶ δὲν αἰσθάνομαι καμμίαν ἐνοχή! Καμμίαν συνενοχή! Καμμίαν ἀδράνεια!  Βράζω! Μέσα μου ἔνα καζάνι ἔτοιμο νὰ σκάσῃ! Νὰ ἐκραγῇ! Ὄχι γιατί μὲ πνίγει τὸ δίκαιον. Ἀλλὰ γιατὶ πνίγει μόνον ἐμένα, καὶ κάτι ἀκόμη λιγοστούς,  τὸ δίκαιον. Ἐν ᾦ θὰ ἔπρεπε νὰ μᾶς πνίγῃ ὅλους! ΟΛΟΥΣ! Διότι γιὰ πρώτην φορὰ στὴν ζωή μας μᾶς δίδεται ἡ εὐκαιρία νὰ πάψουμε νὰ εἴμαστε φουκαρᾶδες! Νὰ πάψουμε νὰ εἴμαστε κάτι ποὺ μᾶς ἔμαθαν! Καὶ νὰ ἀναζητήσουμε τὶς χαμένες μας ἀξίες, τὰ χαμένα μας ἰδανικά καὶ τὰ χαμένα ὄνειρα!
Δὲν ἀρκεῖ νὰ φωνάζουμε  «κάτω τὰ χέρια ἀπὸ τὸ Καστελλόριζο» ! Πρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ κρατήσουμε γερὰ τὸ Καστελλόριζο! Κι ἀκόμη περισσότερο, νὰ ξέρουμε πὼς δὲν εἶναι χαμένη ὑπόθεσις. Ἀλλὰ ἤδη κερδισμένη! Ἀπὸ ἐμᾶς! 
Δὲν ἀρκεῖ νὰ σκεπτόμαστε πὼς πρέπει νὰ καθαρίσῃ ὁ τόπος ἀπὸ τὰ λαμόγια! Πρέπει νὰ θεωροῦμε τοὺς ἑαυτούς μας ὑπευθύνους γιὰ τὸ καθάρισμα! Κι ἀκόμη περισσότερο νὰ θεωροῦμε δεδομένον πὼς τὸ καθάρισμα εἶναι δεδομένον!
Δὲν ἀρκεῖ νὰ σκεπτόμαστε πὼς θέλουμε μίαν πολιτεία εὐνομουμένη, δίχως ΛΑΘΡΟεποίκους καὶ ἐχθροπάθειες. Πρέπει νὰ θεωροῦμε τοὺς ἑαυτοὺς ὑπευθύνους γιὰ τὴν εὐνομία! Ὄχι αὐτὴν ποὺ μᾶς ἔπεισαν πὼς εἶναι εὐνομία! Ἀλλὰ αὐτὴν ποὺ ἐπιτάσσει ἡ φύσις! Κι ἀκόμη περισσότερο νὰ θεωροῦμε πὼς τὴν ἔχουμε ἤδη κερδίσει, ἐφαρμόζοντάς την στὴν ζωή μας καθημερινῶς.  
Καλὴν ἐπ-Ἀνάστασιν λοιπόν;
Ναί!  Καλὴν ἐπ-Ἀνάστασιν!
Διότι ἡ μεγαλυτέρα Ἀνάστασις-ἐπ-Ἀνάστασις προέρχεται ἀπὸ ἐμᾶς κι ἀπευθύνεται σὲ ἐμᾶς! Ἐγὼ εἶμαι τὸ  κέντρο τοῦ δικοῦ μου κόσμου! Καὶ σὰν κέντρο ποὺ εἶμαι, μόνον τὸν δικὸ μου  κόσμο ὁρίζω. Καὶ μόνον αὐτὸν δύναμαι νὰ κτίσω! Ἀκόμη κι ἐὰν χρειαστῇ πρῶτα νὰ γκρεμίσω πολλά!
Καλὴν ἐπ-Ἀνάστασιν λοιπόν!
Καλὴν ἐπ-Ἀνάστασιν! Διότι ἐὰν δὲν τὸ κάνω ἐγὼ, θὰ παραμείνω ἕνας καϋμένος φουκαρᾶς, γιὰ πολλὲς σφαλιᾶρες, γιὰ λίγες μικρὲς ἡ μεγᾶλες ἁρπακτοῦλες, ἀλλὰ γιὰ πάντα φουκαρᾶς!
Φιλονόη.
Υ.Γ. Ὀρθότερον: Καλὴ ἐπὶ τοῦ ἑαυτοῦ μας ἀνάστασιν! Ἀλλὰ ἀκούγεται καλλίτερα τὸ ἒπ-ἀνάστασις! Διότι ἐὰν δὲν γίνουμε αὐτὸ ποὺ θὰ θέλαμε νὰ εἴμαστε, καμμία ἐπανάστασις δὲν θὰ φέρῃ κάτι καλό! 
ἡ φωτογραφία ἀπὸ τὸ Ἑλληνικό Καλειδοσκόπιο

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Template Design by Psykos Dimitris