Λίγα λόγια για την ΠΑΙΑΝΙΑ

Η ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙ

Η ονομασία Παιανία είναι αρχαιοελληνική και αποτελεί το όνομα ενός από τους πλουσιότερους Δήμους της αρχαίας Αθήνας, του Δήμου Παιανίας. Στην αρχαιότητα ο Δήμος αυτός διακρίνονταν στην "Υπένερθεν Παιανία" και στην "Καθύπερθεν Παιανία" καλούμενος συχνά και "Δήμος Παιανιεύς", (όπως δηλαδή ο Πειραιάς, Πειραιεύς), ενώ ο κάτοικος ονομαζόταν Παιανεύς.Κατά την τουρκοκρατία ακολούθησε στα Μεσόγεια κάθοδος τουρκικής φυλής αλβανόφωνης (Αρβανίτες) που συνεβίωναν με τους Παιανείς όπου τότε η περιοχή αποκαλείτο από τους ίδιους "Λιόπεσι", ονομασία αρβανίτικης προέλευσης.Η μετονομασία σε Παιανία έγινε με βασιλικό διάταγμα του 1915 πλην όμως καθιερώθηκε πολύ αργότερα. Είναι κτισμένη στους ανατολικούς πρόποδες του Υμηττού και ορίζεται από επτά λόφους. Απέχει από την Αθήνα οδικώς 17χλμ., ενώ λίγα χιλιόμετρα τη χωρίζουν από τις παραλίες του Ευβοϊκού και του Σαρωνικού. Το έδαφός της είναι σχετικά άνυδρο και ελαφρά επικλινές και το κλίμα της ξηρό και μεσογειακό. Ο πληθυσμός της υπερβαίνει τους 20.000 κατοίκους, ενώ οι κατοικίες καταλαμβάνουν την έκταση στην οποία κατά την αρχαιότητα μαρτυρείται η ύπαρξη δύο μεγάλων δήμων, της Επάνω και της Κάτω Παιανίας. Οι κάτοικοι, φιλήσυχοι και φιλοπρόοδοι, ασχολούνται κυρίως με την αμπελουργία και την ελαιοκομία αλλά και με την κτηνοτροφία, τη μελισσοκομία, τη δενδροκομία και την κηπευτική. Οι σύγχρονοι νέοι υπηρετούν τις παραπάνω εργασίες, χωρίς ωστόσο να αποτελούν μειονότητα εκείνοι που σπουδάζουν. Η εγγύτητα της περιοχής στην Αθήνα, η συχνή επαφή με αυτήν και η παρουσία εκριζωμένων πληθυσμών - προερχομένων από τη Μ. Ασία, την Ήπειρο και τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά - επέφεραν γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης και ευνόητες αλλαγές στον τρόπο ζωής. Την πόλη επισκέπτονται πολλοί που επιθυμούν να αποφύγουν τα μειονεκτήματα της πρωτεύουσας αλλά και να θαυμάσουν τα αξιοθέατα της περιοχής (Σπήλαιο 'Κουτούκι' Παιανίας, Βυζαντινοί ναοί, Μουσείο Βορρέ, Λαογραφικό Μουσείο τού Λυκείου Ελληνίδων Παιανίας, βυζαντινοί και σύγχρονοι ναοί τοιχογραφημένοι από γνωστούς αγιογράφους). Οι επισκέπτες έχουν στη συνέχεια την ευκαιρία να διασκεδάσουν στις φιλόξενες ταβέρνες που βρίσκονται διάσπαρτες σε ελαιώνες και πευκοδάση.
Ιστορική εποχή:
Πρώτες πληροφορίες για την Παιανία απαντώνται στο έργο του Ηροδότου (5ος αι. π.Χ.), οι οποίες αφορούν στην αρπαγή Αθηναίων γυναικών στη Βραυρώνα από Πελασγούς επιδρομείς και στην ύπαρξη της υψηλόκορμης Φύας από την Παιανία. Ακολούθως, η μεταρρύθμιση του Κλεισθένη υπαγορεύει τη διοικητική κατάταξη των κατοίκων τής Παιανίας στην Πανδιονίδα φυλή. Ακμή: αυτή επιμαρτυρείται στους 5ο, 4ο, και 3ο αιώνες με αξιόλογα δείγματα τέχνης (άγαλμα θεάς Κυβέλης, επιτύμβιες στήλες, λήκυθοι) και τη δράση επιφανών ανδρών (Δημοσθένης ο Παιανεύς 384-322π.Χ.). Παρακμή: μετά την ένδοξη περίοδο, η Παιανία προοδευτικά παρακμάζει μέχρι και το τέλος των μεταβυζαντινών χρόνων. Ωστόσο, η περιοχή δεν εγκαταλείφθηκε, όπως μαρτυρούν μνημεία τής παραπάνω περιόδου (π.χ. οι ναοί της Παλαιοπαναγιάς, του Αγίου Ιωάννη του Κυνηγού, του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου).